Kinda Al Naser, University of Brighton
Nakba, 2023
BA Hons Interior Architecture | AD676 Interior Architecture | Film & Architecture
Studio Leader: Dr. Rafaella Siagkri
Tutors: Alex Fitch, Judit Pusztaszeri, Dr. Peter Marsh, Sophie Ungerer, Terry Meade and Tom Munson
Η λέξη "Nakba", που σημαίνει "καταστροφή", αναφέρεται στην κατοχή της Παλαιστίνης το 1948, η οποία οδήγησε στην αναγκαστική εκδίωξη περισσότερων από 750.000 Παλαιστινίων. Το έργο Farha αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού κοριτσιού, του οποίου οι φιλοδοξίες να μάθει και να ξεφύγει από τις παραδοσιακές προσδοκίες διακόπτονται όταν το χωριό της καταλαμβάνεται, απομακρύνοντάς την από τον πατέρα της. Το έργο εξετάζει το σπίτι τόσο ως έναν τόπο ανήκειν όσο και ρήξης – όπου η ασφάλεια είναι μια ψευδαίσθηση και το μέλλον κάποιου μπορεί να αφαιρεθεί αμέσως. Ένας μοντέρνος χώρος αντιπροσωπεύει τα χαμένα όνειρα εκπαίδευσης της Farha, που αντικατοπτρίζουν τις χαμένες ελπίδες και τις ανεκπλήρωτες φιλοδοξίες πολλών Παλαιστινίων μετά την κατοχή, ενώ μια παραδοσιακή πλευρά αντικατοπτρίζει τον προστατευτικό ρόλο του πατέρα της. Ένα φεγγίτη ανοιχτό για το νερό της βροχής, που συμβολίζει τις παραδοσιακές παλαιστινιακές βρύσες, αντιπροσωπεύει τόσο μια θρεπτική πηγή κοινότητας όσο και την απώλεια αυτής. Ένα απροσπέλαστο κενό ενισχύει την αμετάκλητη απομάκρυνσή τους, ενσαρκώνοντας τον αγώνα και την ανθεκτικότητα της παλαιστινιακής εμπειρίας και τα κρυμμένα τραύματα μέσα στα εκτοπισμένα σπίτια.
Farida Eltayeb, University of Brighton
Ενδυνάμωση των Γυναικών Μέσα από τον Χώρο
- Είμαι Εκεί που Με Βάζουν, 2025
50 x 24 x 16 εκ, γύψος, ρητίνη και συρματόπλεγμα
BA Hons Interior Architecture | AI676 Interior Architecture
Dr. Rafaella Siagkri, Judit Pusztaszeri, Dr. Peter Marsh, Terry Meade and Tom Munson
Θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στη Ραφαέλα Σιάγκρη, την καθηγήτριά μου στην Αρχιτεκτονική Εσωτερικών Χώρων, για την καταπληκτική ευκαιρία να συμμετέχω και να παρουσιάσω το έργο μου σε αυτήν την έκθεση. Η συνεχής υποστήριξή της κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού και της κατασκευής του μοντέλου υπήρξε αμείωτη, όπως και η αφοσίωσή της στο να βελτιώνει κάθε λεπτομέρεια με σκέψη και προσοχή. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω τον Έντουαρντ Ράνταλ, τεχνικό του εργαστηρίου του UoB, για την κοντινή και προσεκτική καθοδήγησή του κατά την κατασκευή του μοντέλου, βοηθώντας στην επιλογή των υλικών και εξασφαλίζοντας ένα τέλειο τελικό αποτέλεσμα.
"Η συμμόρφωση είναι το τελευταίο καταφύγιο των αδιάφορων" – Edith Wharton
Για χρόνια, οι συζητήσεις για την καταπίεση των γυναικών μέσα στα σπίτια τους συνεχίζονται. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στην Αρχιτεκτονική Εσωτερικών Χώρων, αναρωτήθηκα πώς η συμμόρφωση λειτουργεί ως εργαλείο καταπίεσης, ιδιαίτερα σε χώρους που διαμορφώνονται από άντρες.
Οι γυναίκες συχνά αναγκάζονται να συμμορφώνονται, όχι μόνο στο σπίτι, αλλά και στους επαγγελματικούς χώρους, αντιμετωπίζοντας περαιτέρω περιθωριοποίηση αν αντισταθούν. Η "Καλύβα της Κούκλας" (1879) του Ερρίκου Ίψεν αναδεικνύει αυτήν τη μάχη, όπου οι γυναίκες δραπετεύουν από έναν έλεγχο μόνο για να βρουν τον εαυτό τους παγιδευμένο σε έναν άλλο.
Αυτό με οδήγησε σε μια ισχυρή μεταφορά—οι γυναίκες ως υγρό. Όπως το υγρό παίρνει το σχήμα του δοχείου του, έτσι και οι γυναίκες αναμένεται να προσαρμόζονται στο περιβάλλον τους, ανεξάρτητα από το πόσο περιοριστικό ή άδικο είναι. Για να εξερευνήσω αυτή την έννοια, δημιούργησα ένα μοντέλο που αναπαριστά έναν χώρο, δομημένο με ακανόνιστα στοιχεία που συμβολίζουν την παγίδευση. Το μοντέλο στη συνέχεια γεμίστηκε με υγρό, το οποίο αντιπροσωπεύει την αναγκαστική προσαρμογή της γυναίκας. Καθώς το υγρό σταθεροποιείται, αντανακλά την αυξανόμενη συνείδηση της γυναίκας για τον πατριαρχικό σύστημα, τονίζοντας το βάρος της συμμόρφωσης μέχρι να βρει το θάρρος να ελευθερωθεί.
Συμπερασματικά, η κοινωνία αναγκάζει τη γυναίκα να αποδεχτεί τυφλά ότι βρίσκεται εκεί που την τοποθετούν.
Αναπτύσσοντας αυτήν την έννοια, ανασχεδίασα μια υπάρχουσα δομή για να φιλοξενήσει επιζώντες της αστεγίας, της φυλάκισης και της ενδοοικογενειακής βίας. Η βασική ιδέα ήταν να αντιστραφεί η μεταφορά του μοντέλου—μεταφέροντας τον έλεγχο από το περιβάλλον στις ίδιες τις γυναίκες. Για να το επιτύχω, ενσωμάτωσα κινητούς τοίχους, επιτρέποντας στις γυναίκες να διαμορφώνουν τον χώρο τους και να προσαρμόζουν το επίπεδο της ιδιωτικότητάς τους. Με αυτόν τον τρόπο, ανακτούν την εξουσία πάνω στον χώρο τους και στην τοποθέτησή τους μέσα σε αυτόν.
Elena Mouis, University of Brighton
A Girl in Black, 2023
BA Hons Interior Architecture | AD676 Interior Architecture | Film & Architecture
Studio Leader: Dr. Rafaella Siagkri
Tutors: Alex Fitch, Judit Pusztaszeri, Dr. Peter Marsh, Sophie Ungerer, Terry Meade and Tom Munson
Στο πλαίσιο του έργου που συνδυάζει τον κινηματογράφο και την αρχιτεκτονική, το έργο αυτό στοχεύει στη μεταφορά των κεντρικών θεμάτων της ταινίας του Μιχάλη Κακογιάννη του 1956, «A Girl in Black».
Αυτά τα θέματα, όπως οι κοινωνικοί ρόλοι των φύλων, η ενδοοικογενειακή βία και η συναισθηματική ευαλωτότητα, εκπροσωπούνται μέσα από την αρχιτεκτονική της ταινίας, που απεικονίζει την καταστροφή και τις φθορές στο σπίτι.
Αυτή η φυσική απεικόνιση της ζημιάς συμβολίζει τη σταδιακή επιδείνωση της ψυχικής υγείας της πρωταγωνίστριας.
Μέσα από τα κουτσομπολιά και τις συζητήσεις, η ιδιωτικότητα της πρωταγωνίστριας κλέβεται. Αυτή η έννοια μεταφέρεται στη Fitzroy House, μετά την ανάλυση των ζημιών στην τοπική περιοχή του Lewes, όπου η τοπική κοινότητα θα πάρει και θα αφαιρέσει από τον χώρο ό,τι είναι απαραίτητο για να βελτιώσει τα σπίτια τους. Έτσι, αναδεικνύεται πώς οι άνθρωποι κλέβουν την ιδιωτικότητα των άλλων μέσω του κουτσομπολιού για να βελτιώσουν τη δική τους ζωή μέσω συζητήσεων.
Επιπλέον, ο χώρος μετατρέπεται σε καφέ στον ισόγειο όροφο για να ενθαρρύνει τη συζήτηση και το κουτσομπολιό, ως αναφορά στον ελληνικό καφενέ < καφενές >. Ενώ ο πρώτος όροφος ανακαινίζεται για να στεγάσει τη διαμονή της πρωταγωνίστριας.
Mia Soman
Real or Make Believe, 2025
BA Hons Interior Architecture | AD676 Interior Architecture | Film & Architecture
Studio Leader: Dr. Rafaella Siagkri
Tutors: Alex Fitch, Judit Pusztaszeri, Dr. Peter Marsh, Sophie Ungerer, Terry Meade and Tom Munson
Το Fitzroy House, που βρίσκεται στο Lewes, East Sussex, Αγγλία, μεταμορφώθηκε σε σκηνικό θεατρικής παραγωγής για το ζευγάρι από την ταινία "Marriage Story". Οι πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες, η Νικόλ και ο Τσάρλι, είχαν μια κατακερματισμένη σχέση κατά τη διάρκεια του διαζυγίου τους, με συναισθηματικές και βίαιες εκρήξεις, ενώ ταυτόχρονα είχαν και οι δύο πάθος για την υποκριτική και τη σκηνοθεσία.
Ο σχεδιασμός παρέχει στο ζευγάρι έναν κοινόχρηστο χώρο διαβίωσης (κουζίνα, σαλόνι και τραπεζαρία), αλλά ξεχωριστές κρεβατοκάμαρες (η Νικόλ με τον Χένρι και ο Τσάρλι μόνος του, καθώς η Νικόλ κέρδισε τη δικαστική διαμάχη για την επιμέλεια).
Ένα μέρος αυτού του σχεδιασμού εμπνεύστηκε από το χαρτί, για να τονίσει τη δύναμη που έχει το χαρτί στη ζωή μας. Χρήματα, έγγραφα διαζυγίου, πιστοποιητικά γέννησης, διαβατήρια, και ούτω καθεξής. Τα κινούμενα παρασκήνια, φτιαγμένα από δομή που μοιάζει με χαρτί, μπορούσαν να τεντωθούν ακολουθώντας το σύστημα κουρτινών στην οροφή, αποκαλύπτοντας τον κοινόχρηστο χώρο διαβίωσης και αποκαλύπτοντας τη τοξική σχέση μεταξύ των χαρακτήρων στο κοινό.
Ποιες είναι οι πραγματικές παραστάσεις;